امروز : پنجشنبه 08 اسفند 1398
سوال: در طراحی سازه های بتنی معمولا اندازه ی بزرگ ترین دانه ها را بین 10 تا 20 میلی متر در نظر می گیرند، حال آیا با افزایش اندازه ی بزرگ ترین دانه های به کار رفته در بتن می توانیم مقاومت آن را افزایش دهیم؟
پاسخ: برای پاسخ به این سوال بهتر است ابتدا یک مکعب را در نظر بگیرید. نسبت مساحت این مکعب به حجم آن برابر با 6 به b است که در این رابطه b برابر با طول هر وجه از مکعب است. این رابطه بر این موضوع دلالت می کند که اگر حجم افزایش پیدا کند آن گاه نسبت مساحت مکعب به حجم کاهش پیدا خواهد نمود. بنابراین هنگامی که اندازه ی بزرگ ترین دانه ی مخلوط بتن افزایش پیدا می کند، آن گاه مساحت سطحی که در معرض آب قرار می گیرد در یک حجم واحد کاهش پیدا می کند. در نتیجه، احتیاجات آبی مربوط به مخلوط بتنی کاهش پیدا می کند به گونه ای که می توان نسبت آب به سیمان را کاهش داد و در نتیجه ی آن مقاومت بتن افزایش پیدا خواهد کرد.
با این وجود، افزایش اندازه ی دانه ها موجب کاهش یافتن سطح تماس اجزا می شود و این موضوع باعث جداشدگی هایی می شود که در اثر استفاده از دانه های بزرگ حاصل شده است. به طور کلی، برای دانه های به بزرگی حداکثر 40 میلی متری، اثر نیازمندی کم تر به آب می تواند معایب به وجود آمده ی ناپیوستگی در مخلوط بتنی را جبران نماید(Longman Scientific and Technical, 1987)
منبع: ترجمه از Practical Civil EngineeringWorks by Vincent T.H. CHU
لطفا صبر کنید ...